زیست فناوری، یا به اصطلاح بیوتکنولوژی، شاخهای از علم است که بر ترکیب دانشهای زیستشناسی و فناوری متمرکز است. این رشته از بیولوژی به ما امکان میدهد تا با استفاده از سازوکارهای حیاتی ارگانیسمها، محصولات و فرآیندهای مبتکرانهای خلق کنیم که میتواند شامل ارتقای کیفیت محصولات کشاورزی، ایجاد الگوهای درمانی و داروهای نوین یا توسعه سوختهای زیستی باشد.
بر پایه تعریف کلاسیک کارل ارکی، که زیست فناوری را در سال 1919 معرفی کرد، بیوتکنولوژی از اصول علمی زیستی به منظور توسعه و پیشبرد فناوریهایی استفاده میکند که به نحوی با حیات مرتبط هستند. این بدان معناست که زیستفناوران تلاش میکنند تا دانش خود در مورد ارگانیسمها، ژنها و فرآیندهای زنده را به کار گیرند تا راهحلهای نوین و موثری برای بهبود شرایط زندگی بشر ایجاد کنند.
زیست فناوری یک حوزه گسترده است و شامل زیرمجموعههای متعددی میشود که به زیستشناسی مولکولی، ژنتیک، میکروبیولوژی، بیوشیمی، ایمونولوژی و بسیاری شاخههای دیگر مرتبط است. این ادغامها باعث میشود که زیست فناوری نه تنها به عنوان یک حوزه علمی، بلکه همچنین به عنوان یک بخش کلیدی در توسعه پایدار و رفع مسائل جامعه انسانی مطرح باشد.
زیست فناوری اهمیت بسیاری دارد زیرا تاثیرات آن در چندین حوزه مانند پزشکی، کشاورزی و حفاظت از محیط زیست قابل مشاهده است. از تولید داروها و واکسنها گرفته تا بهبود نژاد گیاهان و دامها با هدف افزایش بازده و مقاومت در برابر بیماریها، زیستفناوری نقشی کلیدی ایفا میکند.
ما انسانها، برای مثال، برای بیش از 6000 سال است که از فرآیندهای زیست فناوری مانند تخمیر برای تولید نان و محصولات لبنی تخمیر شده بهره میبریم. اکنون، دانش پیشرفته در این حوزه به ما اجازه میدهد که در مقیاسهای بزرگتر و با دقت و کنترل بیشتری به این کار بپردازیم.
به طور خلاصه، زیستفناوری ما را قادر میسازد تا با چالشهای بزرگ جهانی مانند تامین غذا، تغییرات اقلیمی و مدیریت منابع به شکلی پایدار و موثر مبارزه کنیم.
قوانین ثبت دیدگاه